Piekne...

Nigdy wczesniej nie spotkalam tak duzo ludzi/par, ktore adoptowaly dzieci, jak tutaj. Nieprawdopodobne jest to, ze wlosi nie tylko o tym mowia, ale rowniez robia- adoptuja dzieci zwlaszcza spoza swojego terytorium. Z tego, co zdazylam sie zorientowac o adopcje miedzynarodowa jest niezwykle trudno, czeka sie na nia minimum 3 lata, czesto dziecko widzi sie pierwszy raz na oczy i trudno sie z nim porozumiec z powodu nieznajomosci jezyka. Parom starajacych sie o adopcje rzucane sa coraz to nowe klody pod nogi: kursy, wywiady spolecznosciowe, rozmowy z psychologami, przynaleznosci do organizacji i inne, wszelakiej masci drobiazgi. Pierwszej lepszej matce (nawet nieletniej) takich hec sie nie urzadza. Ale jednak mimo tych wszystkich przeszkod, wlosi adoptuja, nawet dzieci, ktore rzecz jasne sa innego koloru niz oni sami (dzieci z Indii, Kolumbii, Peru, Afryki) i sa z tego powodu niezwykle szczesliwi.
Ja sobie tak mysle, ze to jest naprawde piekna rzecz i bardzo odwazna, bo na pewno nie jest latwo taka decyzje podjac. Zwlaszcza, ze dziecko odwraca caly system wartosci, ktory byl przed nim.

Szczesliwego Nowego Roku!!

Powrot

Po calomiesiecznej listopadowej labie wrocilam dzis do pracy. Zapowiadalo sie ciezko, bo musialam wstac o 5 rano! Oczywiscie z wrazenia i innych emocji obudzilam sie przed budzikiem i nawet, o dziwo! wstalam bez problemow. Zazwyczaj naprawde cierpie mocno, jak musze wstac o takiej niemozliwej porze, ale widac chec powrotu do pracy byla silniejsza :)
U mnie ogolnie wszystko ok, rany sie goja i juz mi tak bardzo nie przeszadzaja jak jeszcze tydzien temu. Oszczedzam sie oczywiscie jak moge i jestem bardzo zadowolona, ze ten tydzien pracy jest krotszy (we czwartek mamy swieto), choc w niedziele za to musze pracowac, ale to juz bardziej dla przyjemnosci.
W niedziele bowiem jedziemy do naszej Szkoly Polonijnej na spotkanie swiateczne, podczas ktorego wraz z Jankiem Kozaczukiem- polskim aktorem i moja mala pomoca, dzieciaki wystawia swiateczny spektakl.